سلامت معنوی یکی از ابعاد چهارگانه سلامت جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی است

به گزارش ایسنا، حجت الاسلام والمسلمین مسعود آذربایجانی در پنجاه و یکمین جلسه از سلسله نشست‌های اندیشه‌ورزی مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت به تشریح دیدگاه‌هایش در خصوص الگوی سلامت معنوی معطوف به پیشرفت، پرداخت.
وی گفت: معنویت فراروی، ارادی و وجودی از مادیت، انانیت و موقعیت در ابعاد بینشی، گرایشی و کنشی است که سمت ‌و سوی حرکت انسان به سوی خداوند به عنوان مبدأ، کانون و مقصد جهان هستی است و زمینه تجربه زیسته باطنی و عمیق‌تر را فراهم می‌کند. کاربرد معنویت در عرصه‌های خاص مانند اقتصاد، سیاست، فرهنگ، مدیریت و همه ابعاد زندگی موجب معناداری، جهت‌گیری و هدفمندی آن می‌شود.
استاد پژوهشگاه حوزه و دانشگاه ادامه داد: یکی از حوزه‌های خاص معنویت کاربردی و کاربست معنویت، عرصه سلامت است که ما را به سلامت معنوی نائل می‌کند. سلامت معنوی یکی از ابعاد چهارگانه سلامت جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی است که سازمان بهداشت جهانی نیز آن را به رسمیت شناخته و لازم می‌داند. سلامت معنوی حد نصاب و مرتبه خاصی از معنویت بهنجار و سالم است که براساس مبانی و ارزش‌های مورد قبول تعریف می‌شود.
رییس اندیشکده معنویت مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، تصریح کرد: در سلامت معنوی ارتباطات با خود، دیگران و طبیعت براساس ارتباط با خالق تعریف و مشخص می‌شود. الگوی سلامت معنوی در قرآن ، با استفاده از کلید واژگان اصلی تزکیه، تقوی، سلام و حیات طیبه دنبال می‌شود و در «قلب سلیم»‌به عنوان غایت و مرتبه عالی سلامت معنوی تجلی می‌یابد. قلب سلیم باطن انسانی است که از آفات شرک، شکّ، کفر، حسد، نفاق و سایر رذائل در مراتب عمل، صفت و منش عاری باشد و به طهارت باطنی و رضوان الهی نائل شده است. تربیت افراد و وجود انسان‌های دارای سلامت معنوی و گسترش و افزایش و ارتقای وجودی آنها به حضور و تقویت معنویت در جامعه مساعدت می‌کند و جلوه‌های بهشت (دارالسلام) را در همین دنیا تحقق می‌بخشد. بنابراین با فرض آنکه معنویت یکی از ارکان الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت است، سلامت معنوی یکی از تدبیرهای مهم و نیز غایت الگوی پیشرفت در فرد و جامعه است.
آذربایجانی گفت: سلامت معنوی متناظر با سلامت جسمی و روانی نیازمند سازوکارهای پیشگیری، درمان، آموزش و ارتقاء است. بر همین اساس نهادهای خانواده، آموزش و پرورش، آموزش عالی و رسانه‌ها بیشترین رسالت و وظیفه را در پیشگیری اولیه و آموزش و تربیت‌ را دارند. حوزه‌های علمیه و سازمان‌های تبلیغی وابسته به آن مهمترین کانون تولید، الگوپردازی و ارائه محتوای سلامت معنوی هستند.
وی اظهار کرد: نهادهای اقتصادی، سیاسی و امنیتی- انتظامی می‌توانند با تأمین حداقل معیشت، امنیت، مشارکت و آزادی در جامعه، موانع نیل به سلامت معنوی را برطرف و زمینه دست‌یابی به آن را فراهم ‌کنند. نهادهای نظارتی، از صحت و سلامت سازوکارهای اقتصادی، سیاسی و فرهنگی براساس شاخص رضوان الهی و عناصر سلامت معنوی مراقبت می‌کنند. نهادهای پزشکی، بهداشتی و درمانی، به موازات توجه به سلامت جسمی و روانی می‌توانند زمینه‌های سلامت معنوی را در بخش‌های آموزشی، بالینی و مراقبت معنوی بیماران فراهم کنند.
انتهای پیام