ناآرامی‌های اخیر عراق؛ عرصه تسویه حساب‌های شخصی

عماد آبشناس در گفت‌وگو با ایسنا در تحلیل خود نسبت به تحولات اخیر و ناآرامی‌ها درون عراق اظهار داشت: همان طور که مشاهده می‌شود الکاظمی احساس می‌کند احتمالا فرد دیگری در عراق به عنوان نخست وزیر انتخاب خواهد شد و او برکنار می شود، بنابراین بدش نمی آید که اوضاع به هم بریزد و جریان صدر هم اجازه  ندهند فرد دیگری به عنوان نخست وزیر در عراق انتخاب شود. 

وی با اشاره  به ارتباطی که مقتدی صدر با بن سلمان و بن زاید پیدا کرده، بیان کرد: اگر بنا باشد خیابان تصمیم گیرنده در کشوری باشد، دیگر دموکراسی معنا پیدا نمی‌کند، اینگونه رفتارها بر هم زدن  روند قانونی در کشور و تشکیل دولت است. طبیعتا اگر این جریان پا بگیرد هر گروهی می‌تواند این کار را انجام دهد، در واقع اگر تسویه حساب خیابانی باشد فردا گروه های دیگری به خیابان می آیند. 

آبشناس در ادامه خاطرنشان کرد: بسیاری از آن‌هایی که عضو جریان صدر شدند، از این جریان به عنوان ابزار و پوششی برای خودشان استفاده می کنند برخی از آنها  بعثی های قدیمی هستند که برای به هم ریختن عراق و برگشتن به قدرت تلاش می کنند، پیش از این در برهه ای با داعش نیز همکاری داشتند. 

وی تاکید کرد: روندی را که امروز مشاهده می‌کنیم اگر دولت عراق اقدام مقتضی را انجام ندهد، می توان تصور کرد آینده تاریکی را برای عراق رقم می زند که شاهد تشدید درگیری های خیابانی میان شیعیان عراق و گروه‌های دیگر که تاکنون ساکت بوده‌اند، خواهیم بود.

این کارشناس مسائل بین‌الملل درباره این که آیا این اتفاقات داخل عراق به دنبال مساله مربوط به تجزیه عراق است، گفت: گروه های زیادی در این جریان دست دارند فقط یک جریان نیست، هم آن‌هایی که دنبال تجزیه عراق هستند این مساله را پیگیری می‌کنند و هم عربستان، آمریکا و صهیونیست‌ها که عراق با ثبات و قدرتمند را نمی‌خواهند و در تلاش هستند تا عراق همیشه در آشوب باشد که بتوانند از آب گل آلود ماهی بگیرند. 

آبشناس ادامه داد: در واقع حمایت آن‌ها از صدر واقعی نیست ، شرایطی پیش آمده که می‌توانند از طریق صدر اوضاع را به هم بریزند. از طرفی صدر هم متاسفانه در حال حل و فصل مسائل و درگیری‌های شخصی خود با شخصیت های عراق در خیابان است، این موضوع اقدام بسیار خطرناکی است که می‌تواند عواقب غیرقابل پیش‌بینی را در عراق داشته باشد. 

وی در پایان ابراز داشت: وقتی دولت پا نمی‌گیرد، حکومت تشکیل نمی‌شود طبیعی است که جریانات قدرت بیشتری پیدا می‌کنند جناح‌های مختلف سیاسی با یکدیگر دچار اختلافات شدیدی می‌شوند به عنوان مثال کردستان عراق دولت خودمختار خودش را دارد.

انتهای پیام