تیم‌های فولاد و نفت آبادان در یک هفته مانده به پایان فصل بیستم لیگ برتر در اهواز رو در روی هم قرار گرفتند، دیداری که از همان ابتدا با حاشیه‌هایی همراه بود؛ از دیدار نکردن مرسوم مربیان پیش از آغاز بازی تا حاشیه‌ها و درگیری‌های فراوان بین نیمکت دو تیم که باعث شد، علاقه‌مندان به فوتبال یادشان برود به تماشای فوتبال نشسته‌اند.
به گزارش ایسنا، از دیرباز تاکنون در بین تمام رشته‌های ورزشی، فوتبال از جایگاه ویژه‌تری در بین خانواده و جامعه برخوردار بوده است و این جایگاه حتی به جایی می‌رسد که نسل جوان در نوع پوشش و رفتار خود از فوتبالیست‌ها و شخصیت‌های مورد علاقه خود در فوتبال، الگوبرداری می‌کند. فوتبالی که علی‌رغم اینکه وجه اشتراک تمام مردم است، مدت‌ها است، دیگر نه تنها الگوی خوبی برای جوانان و نوجوانان نیست و خانواده‌ها را نیز نگران کرده است، بلکه با بی‌اخلاقی‌هایی که درون آن رخ می‌دهد، از اصل خود فاصله گرفته است. مثل آن چه شب گذشته در دربی فوتبال خوزستان بین دو تیم فولاد و نفت آبادان رخ داد.
در این بازی آن قدر حاشیه، درگیری و تنش بین نیمکت‌های دو تیم زیاد بود، که احتمالا حتی هواداران فولاد نیز یادشان رفت که تیم‌شان برنده شده است و باید شاد باشند. دیداری که دائما کادرفنی دو تیم فولاد و نفت آبادان باهم درگیر بودند و عصبانیتی که به زمین هم کشیده شد تا شاید بازیکنان دو تیم هم نتوانند صد درصد خود باشند.
اما آن جایی این تنش‌ها قابل تامل و تاسف بار می‌شود که در ورزش و فوتبال، ایرانی‌ها همیشه مدعی اخلاق مداری و فرهنگ بوده‌اند، اما در دربی فوتبال خوزستان، حرف‌ها و الفاظی بین کادرفنی دو تیم رد و بدل شد که جزو ادبیات فوتبال و اخلاق حرفه‌ای نبود. اتفاقاتی که نشان داد، اخلاق‌مداری رنگ باخته است و فوتبال دیگر جذابیت خاص خود را ندارد.
در سال‌های اخیر آن قدر بی‌اخلاقی در بخش‌های مختلف فوتبال ریشه دوانده است که حالا ایجاد تنش و درگیری روی نیمکت‌ها، به امری طبیعی و حتی به عنوان برگ برنده برای رسیدن به امتیاز تبدیل شده است اما برای این ضعف فرهنگی، متولیان امر باید کاری کنند تا مردم بیش از این با خلق صحنه‌های زشت از بی‌اخلاقی -به جای تماشای یک فوتبال تاکتیکی و تکنیکی-، از تماشای فوتبال دلزده نشوند.
با بیشتر شدن بی‌اخلاقی‌ها در فوتبال، این جمله تداعی می‌شود که “در ایران تنها شماره پیراهن فوتبالیست‌هایمان لاتین شده است” و حتی به نظر می‌رسد که باشگاه‌ها از اصل “فرهنگی – ورزشی” خود دور شده‌اند و حتی نظارت فرهنگی نیز بر این فوتبال و باشگاه‌ها نیست. در روزهایی که عوامل بسیاری چهره فوتبال ایران را زشت جلوه می‌دهند، به نظر می‌رسد فدراسیون فوتبال باید پاسخگوی چرایی این همه بی‌اخلاقی باشد؛ از موضوع بحث برانگیز تبانی‌ها تا این همه تنش روی نیمکت تیم‌ها. شاید برخورد قاطعانه‌تر و در نظر گرفتن جرائم سنگین در برخورد با خاطیان، بتواند ابزاری برای جلوگیری از ترویج هرچه بیشتر فرهنگ ریشه دوانده بی‌اخلاقی در فوتبال باشد.
باید به مربیان و فوتبالیست‌ها گفت، دستمزدهای نجومی گوشت شود به تن‌تان اما لطفا “اخلاق”، اصل واقعی و حقیقی این ورزش را زیر سوال نبردید، بی‌اخلاقی را ترویج ندهید و اجازه دهید حداقل مردم استان‌هایی که فوتبال تنها دلخوشی‌شان است، از این فوتبال برای ۹۰ دقیقه شاد بودن و کنار هم بودن، لذت ببرند. پس لطفا “فوتبال”، وجه اشتراک بیشتر این مردم را از آن‌ها نگیرید.
انتهای پیام
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0